SNOR

Wanneer de zelfverzekerde Hindoestaanse Zeenat voor het eerst gepest wordt vanwege haar snor, beseft ze plotsklaps dat ze er anders uitziet dan witte kinderen. Dit start een proces van zelfafwijzing met desastreuze gevolgen. Hoewel Zeenat’s moeder snoeihard afrekent met racisme buiten de deur, wordt er binnenshuis gezwegen over de pijn. Met een moeder die nooit geleerd heeft over haar emoties te praten, een witte beste vriendin die zich er niet in kan verplaatsen en een maatschappij die het westerse schoonheidsideaal propagandeert, blijft Zeenat alleen achter met haar onzekerheid. Zo kan haar woede zich naar binnen keren.